Stem mee! Wat is jouw Album van het Jaar 2018?

Schitterende kleurtjes weer Meijer. Maar was het ook een schitterend muziekjaar?

Jaaaaaaa, de laatste week van het jaar, dus wat gaat het Album van het Jaar worden? Help me mee, en kies er vijf uit. Wordt het voor jou iets Excelsioriaans, zoals Johan of Scram C Baby? Iets Brits, zoals IDLES of Shame? Hookworms of Superorganism, Tropical Fuck Storm of Kamasi Washington, Viagra Boys of Rolling Blackouts Coastal Fever? En anders misschien wel Leon Bridges of Janelle Monáe? Of toch Arctic Monkeys of Parquet Courts? Zeg het maar, googel maar, je bent er zelf helemaal bij.

Kies de vijf albums die echt wat met je gedaan hebben dit jaar, die je het vaakst geluisterd hebt, die je leven een heel klein beetje veranderd hebben en waarvan je zegt: ja, dit was nou écht 2018 voor mij.

Maak een top-5 van je beste albums, van 1 tot en met 5, en post het hieronder bij de reacties! Je nummer 1 krijgt 5 punten, je nummer 2 krijgt er 4, etc. Vóór oudejaarsdag moet je lijstje wel ingeleverd zijn want op oudejaarsdag tel ik alles bij elkaar op en zodra het 2019 is, staat de eindlijst online.

Zo’n Album van het Jaar werkt natuurlijk ook als ontdekkings-tool voor nieuwe muziek voor alle lezers, dus je top-5 is helemaal compleet als je ook even vertelt waaróm je voor die bepaalde plaat op die plek hebt gekozen!

Succes, mensen!

Oh, en geef ook even door aan je muzikale vrienden dat ze ook mee mogen stemmen! Hoe meer deelnemers, hoe leuker de lijst wordt.

Yeah!

41 reacties op “Stem mee! Wat is jouw Album van het Jaar 2018?

  1. clismo schreef:

    1 Tropical Fuck Storm – A Laughing Death in Meatspace

    Australische woestijnpunkblues met achtergrondkoortjes.

    2 Kagoule – Strange Entertainment

    Hinkstapsprongpop.

    3 Trembling Bells – Dungeness

    Schotse Folkprogrockballadedingen.

    4. King Champion Sounds – For a Lark

    Ehhhh.

    5. Die Nerven – Fake

    Explosionen.

    Clismo’s top 5 aangevuld met wat andere muziek uit 2018:
    https://open.spotify.com/user/clismeau/playlist/7MOAbjFRwLV782flw95pgy?si=sw0a1a1zTf6yfwuG0ewRtw

  2. bert laan schreef:

    Veel van mijn vreugde haalde ik afgelopen jaar in/uit het buitenland. Ik maak daarbij een gunstige uitzondering voor de muziek. Die was in ons land dit jaar van hoog niveau, daardoor vallen albums van the Priors en Editors dit jaar buiten mijn lijst . Een NL-top 5 derhalve:

    1) Johan – Pull up

    Opnieuw een schitterende verzameling liedjes. Geen betere songschrijver in ons land dan de welbeminde heer de Greeuw

    2 ) Lewsberg – Lewsberg (aka Lb03)

    Intelligente muziek, Feelies-sfeertje, praatzang en een fenomenaal concert ter begeleiding. Schitterend dit.

    3) The Avonden – Wat een cirkel is

    In het voorprogramma van Lewsberg stond deze band. Ook al zo apart, ook al zo vervreemdend. Ongeëvenaard taalgebruik , autisme op noten it is.

    4) Scram C Baby- Give us a kiss

    Zoals ik de terugkeer van Johan toejuichte, zo deed ik dat ook met het weerzien met Scram C Baby. Fijne plaat, fijn concert. Blij van!

    5) Canshaker Pi – Naughty Naughty Violence

    De kinderen van Scram C Baby, in een enkel geval zelfs letterlijk. Sympathieke muzikanten, energieke live-shows. Kunnen bij mij geen kwaad doen.

    Ook Tim Knol, Awkward I, the Yearlings, EUT en Bawrence of Aralia maakten platen die ik vaak tot me heb genomen heb. Maar ik mag er maar vijf noemen.

  3. André schreef:

    Shame staat dik op nummer 1. De rest is een beetje inwisselbaar. Ik zeg het niet graag, maar ik vond het een matig muzikaal jaar. Of ik ben dat nieuwe-bandjes-ontdekken een beetje beu, dat kan ook.

    1. Shame – Songs of Praise
    2. Parquet Courts – Wide Awake!
    3. Albert Hammond, Jr. – Francis Trouble
    4. Caroline Rose – Loner
    5. Donny Benét – The Don

    Net niet: Iceage, Whispering Sons, Idles, Hookworms en The Beths

  4. jaapheemskerk schreef:

    Omdat Balsturig van Meindert Talma tot twee keer toe is uitgesteld en daardoor pas in januari verschijnt kom ik uit op dit:

    1. Scram C Baby – Give us a kiss

    Eerste album sinds Slow Mirror, Wicked Chair. En wat voor één. Comeback van de eeuw, plaat van het jaar.

    2. Dirk. – Album

    Slechts 25 minuten duurt het album Album. Hoeft van mij ook niet langer. Fillers zijn de voor de Linda de Mollen van deze wereld en die hebben deze Vlaamse versie van Canshaker Pi niet nodig.

    3. Mark Lanegan & Duke Garwood – With Animals

    De recensies waren niet echt lovend maar als je heel alleen Kerstfeest zit te vieren en je zet dit album op kunnen die Kerstdagen niet lang genoeg duren.

    4. Goslink – Zelfportret

    ‘Van je haren wil ik snaren voor al mijn gitaren’ en ‘Jij brak mijn hart, ik brak jouw nek, een eerlijke ruil, ik ben toch niet gek’, Harm Goslink Kuiper op zijn best. ‘Slechts een ding spookt me door me hoofd bij het serveren van een kakie, Hoe ben jij in je nakie’…. ‘Droom je van een eigen zakie, hoe ruik jij in je nakie? Nou gewoon met mijn neus. Prachtig zelfportret. Van Gogh zou jaloers zijn geweest.

    5. The Avonden – Wat een cirkel is

    Toen ik The Avonden de eerste keer hoorde dacht ik dat het Goslink was.

    Net niet:
    Parquet Courts – Wide Awake
    Canshaker Pi – Naughty Naughty Violence
    The Boney King of Nowhere – Silent Days
    Kurt Vile – Bottle it in
    Johan – Pull over.

  5. jaapheemskerk schreef:

    Waar ik pull over zei bedoel ik Pull up. Waar is Jochem Paap als je hem nodig hebt. Vroeger was ie sneller.

  6. Rutger van Hemert schreef:

    1) IDLES – Joy As Act Of Resistance

    Dit is mijn go-to album van 2018. Lekker onvervalste Britse punk met een vrij zware sociale ondertoon. Dit is vooral goed te horen op de single Danny Nedalko.

    2) Editors – Violence

    Mijn favoriete band maar niet mijn favoriete album van dit jaar. Maar nog steeds heerlijk om te luisteren. Voornamelijk de gelijknamige single is fantastisch.

    3) Interpol – Marauder

    Wat een lekker album. Interpol zoals je van van ze gewend bent. De teksten, de gitaar rifs, de drums en de bass vallen allemaal goed op zijn plaats.

    4) Arctic Monkeys – Tranquility Base Hotel & Casino

    Compleet anders dan de andere albums van de Arctic Monkeys. Veel van mijn vrienden hadden een lange tijd nodig om “erin te komen”. Ik vond het vrijwel direct een heerlijk album. Het vertelt een verhaal. Het nummer Four Out Of Five is wel het beste nummer van het album.

    5)

    DMA’s – For Now

    Goede indie rock uit Australië. Nummers die een lekker tempo hebben worden afgewisseld met nummers waar je goed op kan schuifelen met je geliefde. Stiekem ook wat persoonlijke redenen dat dit album zo hoog staat.

  7. Rutger van Hemert schreef:

    Deze mag als niet verzonden worden beschouwd. Ging wat mis en achteraf toch wat wijzigingen! Kan de inzending helaas niet zelf verwijderen.

  8. robba1974 schreef:

    1. Nathaniel Rateliff & the Night Sweats – Tearing at the Seams (prijsnummer: You worry me)
    2. Death Cab for Cutie – Thank you for Today
    3. Parquet Courts – Wide Awake!
    4. Kurt Vile – Bottle it In
    5. Damien Jurado – The Horizon just Laughed

  9. Nihilzzz schreef:

    01) Zeal & Ardor – Strange Fruit
    02) Jonathan Wilson – Rare Birds
    03) Father John Misty – God`s Favourite costumer
    04) Shame – Songs of Praise
    05) S. Carey – Hundred Acres

    Moeilijk hoor, om Suede, Damien Jurado, Windhand en Villagers te passeren….

  10. Joes schreef:

    Hierbij mijn top 5 albums.Tussen haakje de toptracks met 5 sterren (of 6 in geval bij de twee eerste van Clea):

    1 Clea – Vermillion
    (Teenager / Angulate / Cool Days / Appease / Grey Area / Dreaming)
    2 Morrison Kincannon – Beneath the Redwoods
    (Freely / I’ll Be Ok Tomorrow)
    3 Juanita Stein – All The Way
    (All The Way / Get Back To The City / Release me)
    4 Sarah Blasko – Depth Of Field
    (Making It Up / A shot)
    5 Marem Ladson – Marem Ladson
    (Losing Control / Woods)

  11. Philip de Liagre Böhl schreef:

    Zo, we mogen weer. Vanaf november al albums lopen te zitten elimineren.
    OK, daarrrrrr gaan we:
    1. Flying Horseman – Rooms / Ruins

    Uit België, waar de muziek om voor mij nog steeds onverklaarbare redenen stukken beter is dan bij de noorderburen, terwijl we toch op de dezelfde hoogte wonen. Dit bandje, waar ik per toeval tegenaan liep (al weet je bij de algoritmes van Spotify niet meer wat toevallig is), is al wat jaren en albums bezig en wat zíjn ze goed. Een tweede track (Deep Earth) waar je na reeds één luisterbeurt op prettige wijze in verzuipt, een zanger die niet alleen de juiste snaren van zijn gitaar raakt, vreemde gruizige geluiden die je meenemen op een vervreemdende trip en last but not least een retestrakke drummer. Ik heb het gelukkig ook met eigen ogen mogen zien, een paar maanden geleden speelden ze de zolderkamer van Het Paard voor 3 man, twee lekkere wijven en een paardenkop op prettige wijze kapot.

    2. Wye Oak – The Louder I Call, The Faster It Runs

    Fijne stem, die Jenn Wasner. Dit album heeft met het vorige album gemeen dat de drums alle kanten opvliegen, al luister ik daar, als drummer, anders naar. Maar die stem, vooral op het hoogtepunt van de plaat (‘It was not natural’), die grijpt je twaalf tracks bij je strot.

    3. Arctic Monkeys – Tranquility Base Hotel & Casino

    Het album waar we zo lang naar uitkeken. Het album waar we na één luisterbeurt het smeer uit onze oren wreven, na twee luisterbeurten onze schouders ophaalden, na drie onze wenkbrauwen optrokken en na vier keer luisteren vaststelden dat we van deze mannen iets anders hadden verwacht: snelheid en tempo bijvoorbeeld. Maar de trage maaltijd die de poolapen ons voorschotelden was bij nader inzien prima te verteren. Knap, jezelf opnieuw uitvinden: Alex Turner is de crooner van de jaren ’10!

    4. Father John Misty – God’s Favorite Customer

    Ja, het gaat weer om een drummer, die van de Fleet Foxes, Tillman. Een drummer die klinkt als Elton John is voorwaar geen enkele garantie om in welk eindlijstje dan ook van ondergetekende terecht te komen, maar deze plaat…tja, ik weet het niet, de nummers gaan onder je huid zitten.

    5. Interpol – Marauder

    Het is een geruststellende gedachte dat je favoriete band de status, die ze op basis van het eerste twee platen verdiende, andermaal waarmaken. Verslavend.

    6 t/m 10
    Editors – Violence

    zie 5

    Django Django – Marble Skies

    Deze vreemde pipo’s: De Talk Talk, Duran Duran, en The The van de jaren ’10, maar dan anders, meer als DEVO.

    Unknown Mortal Orchestra – Sex & Food

    Met als hoogtepunt ‘American Guilt’, vetter worden de riffjes niet gespeeld these days.

    Khruanghbin – Con Todo el Mundo

    Ah, wat is dit? Dit is gewoon goed!

    The Fearless Flyers – The Fearless Flyers (EP)

    Spin-off van Vulfpeck, die de lijst normaal gesproken hadden gehaald, ware het niet dat er net iets teveel softe nummers hun plaat haalden. Nee dan dan deze songs; had ik al gezegd dat ik van goede drummers hield?

    • bert laan schreef:

      Lopen te zitten elimineren. Dan kun je wat hoor, jij Rotterdammert!

      Fijne informatie, je hebt me benieuwd gemaakt, ik ga luisteren. Maar vooreerst heb ik zin in een hernieuwde ontmoeting: ik zie je woensdag, zin in !

  12. Plotsie schreef:

    Ah… Beetje afwijkend dan eerder gepost, hoewel 1 vaag genoemd. Mooie trip, succes!
    1. Preoccupations – New material
    2. Low – Double negative
    3. Deafheaven – Ordinary corrupt human love
    4. Whispering Sons – Image
    5. El Yunque – o hi mark

  13. jono schreef:

    Het beste album van het jaar is natuurlijk The Beatles van The Beatles, maar er zijn nog een paar albums waar ik dit jaar met veel plezier naar heb geluisterd.

    1. Unknown Mortal Orchestra – Sex & Food
    2. Scram C Baby – Give Us a Kiss
    3. Canshaker Pi – Naughty Naughty Violence
    4. Aphex Twin – Collapse
    5. Hookworms – Microshift

  14. Edwin van Andel schreef:

    ik had er toch al tien… met een kleine aanvulling op het eerder gepubliceerde lijstje: Hoe kon ik Fatoumata Diawara nu vergeten..

    1 Altin Gun – On
    Over mijn nummer 1 hoorde ik wat gesputter her en der: een coveralbum kan toch niet het beste zijn.
    Ik dacht terug aan het midden van de jaren 80 toen ook enkele coveralbums mijn muzikale wereld verbreedden. Het hergebruik van obscure sixtiesnuggets door The Cramps en The Fuzztones wezen me op een toen eigentijdse wijze op oude muziek die ik niet kende en magisch spannend klonk.
    Nu, dat gebeurt in 2018 nog een keer: “On” is voor mij een “Psychedelic Jungle” of “Lysergic Emanations”. Dit keer niet van de garagerock maar van Turkse psychedelica. Funky, freaky, trippy muziek en geweldige nummers.
    En de 7 x ofzo ik dat Altin Gun live zag in 2018 waren ze ook nog eens altijd erg goed.

    2 Khruangbin – Con Todo El Mundo
    De twee koningen en een koningin van cool brachten dit jaar hun tweede album uit. Net iets minder dan de eerste, maar die was dan ook magistraal. Muziek zonder zang, met de meest subtiele funky funk sinds The Meters en echo’s van surfgitaren. Andere artiesten zeiden het al eens eerder: Quiet is the new loud. Twee keer live gezien, waarvan Paradiso toch wel heul erg mooi was.

    3 Benjamin Herman – Bughouse
    Punkjazz. Superklein mini-genre. Maar in de handen van Benjamin en zijn supergroep met leden van Seein Red, Jungle by Night en Reinier Baas (van zichzelf) ongelooflijk krachtig. Ik kocht van de zomer het album op cassette (een ander formaat was er toen nog niet) en bij de album presentatie in het BIMhuis was geen geitewollensok te zien.

    4 Hollie Cook – Vessel of Love
    Ik ben al jaren weg van de muziek van de dochter van Sex Pistolsdrummer Paul Cook. Tijdloze reggae die een eigen pad volgt en nu misschien wat meer pop invloeden heeft. Luister naar albumopener ‘Angel Fire’ en je weet wat ik bedoel. Live ook nog eens bijzonder aanstekelijk in een te leeg Paradiso

    5 A Place to Bury Strangers – Pinned
    De gruizige postpunk klinkt, nu men een meezingende drumster, heeft nog meeslepender maar niet minder koud. Ijselijk verzengende songs die langzaam meer melodie blootgeven en snaren raken. Tussen de feedback door dan.

    6 Kamasi Washington – Heaven and Earth
    Veel jazz, maar nooit genoeg

    7 Fatoumata Diawara – Fenfo
    De zangeres uit Ivoorkust zorgde voor een uitverkocht Concertgebouw door dit prachtige moderne afrikaanse album

    8 Parquet Courts – Wide Awake
    Altijd een beetje raar, een beetje anders maar misschien wel het beste en veelzijdigste album va de Courts

    9 Young Fathers – Cocoa Sugar
    Popnoir als moderne zwarte muziek

    10 Hookworms – Microshift
    Als grote house DJ’s nummers van voormalig psychedelische gitaarbands gaan draaien kun je van ontwikkeling spreken.

  15. Dali schreef:

    Mijn top 5 van dit jaar:

    1. Lewsberg – Lewsberg
    Nek-aan-nekrace met nummer 2 maar uiteindelijk heeft het optreden in Manifesto in november de doorslag gegeven. (voor hooguit 8 betalende bezoekers, waar waren jullie?)
    Prachtige Velvet Undergroundiaanse popliedjes met poëtische praatzang, blijf ik draaien.

    2. Howrah – Self-Serving Strategies
    Twee weken na Lewsberg ook live in Manifesto, in het voorprogramma van The Ex dus wel een volle zaal. Heerlijke melodieuze indie-rock.

    3. the Avonden – wat een cirkel is
    In het voorprogramma van Lewsberg. Laat de kerken branden!

    4. YOB – Our Raw Heart
    Mooiste metalalbum van dit jaar. Rauw en toch melodieus. Luister vooral naar ‘Ablaze’ en ‘Beauty In Falling Leaves’. Heerlijke Herfstplaat!

    5. Jonathan Wilson – Rare Birds
    Op basis van ‘vaker geluisterd’, want er zijn meerdere kandidaten voor plek 5. Ook gewoon een heerlijke plaat.

    Verder enorm genoten van: Johan, Scram C Baby, Chastity, Soccer Mommy, Nothing, Rolling Blackouts C.F., Rolo Tomassi, Idles en Parquet Courts.

  16. Gijs Hoogland schreef:

    Ha! Ja. Lastig. Lastig, weer! Speciaal voor dit moment ben ik in januari vast een lijstje gaan maken met potentiële Platen van het Jaar 2018. Staan ondertussen een albumpje of, pak ‘m beet, 20 in, maar goed: daar gaan we!

    01. Twenty One Pilots – Trench // IJzersterk. Na Blurryface (Gijs’ #1 in 2015), wat nog steeds retegoed is, komt Twenty One Pilots met het, zonder meer, onnavolgbare Trench. Een schitterende, mysterieuze verhaallijn waardoor het album van begin – Jumpsuit – tot eind – Leave The City – bijzonder interessant en emotioneel blijft. En ja, óók voor de doorgewinterde, boze muziekkenner. Kijk ‘ns voorbij de hitjes! Trench is, in ieder geval voor mijn generatiegenoten, een klassieker in wording.

    02. De Likt – De Derde // De tweede van De Likt: De Derde. Zonder enige twijfel mijn meest beluisterde Nederlandstalige album van dit jaar en dat is niet voor niets. Met de catchy electro-raptunes komt de Rotterdamse formatie met, wat mij betreft, een zeer waardige opvolger van het titelloze debuutalbum uit 2015. Ik had voor mezelf dit jaar nog één doel: De Likt in Rotterdam zien optreden. Dat is gelukt. Het trio zorgde in een kolkende Maassilo voor het concert van het jaar.

    03. Kacey Musgraves – Golden Hour // Golden Hour luister ik, eerlijk gezegd, pas een maandje of anderhalf. Nadat verschillende eindlijsten van grote, internationale muziekmedia dit album zéér hoog in hun eindlijstjes hadden staan, vond ik het tijd meer te beluisteren dan alleen single High Horse. Dat is maar goed ook. Golden Hour is er eentje voor in mijn all-time favourites. Perfect naast Zella Day’s meesterwerk Kicker (2015). Had ik Kacey’s album nog iets vaker beluisterd, stond ‘ie waarschijnlijk wel hoger dan plek #3.

    04. Tom Misch – Geography // Een opvallende naam in mijn muziekcollectie. Ik had zelf aan het begin van dit jaar niet verwacht deze plaat op te nemen in mijn eindlijst. Maar goed, nadat ik voor de eerste keer naar de catchy, funky, discopoptunes van meneer Misch had geluisterd, wist ik het zeker: dit wordt er eentje voor in m’n eindlijst. Zo gezegd, zo gedaan. Geography is een zalig album.

    05. Cloud Nothings – Last Building Burning // Vanaf het eerste moment zit je geramd. Dat kan ook bijna niet anders, want Last Building Burning kent een vlammende start. En een vlammend middenstuk. En een vlammend slot. Het vijfde studioalbum van de Amerikaanse indie rockers verraste mij. Ik had zelf niet verwacht plots nog zo fan te worden van een Cloud Nothings-album. Tuurlijk, ze hebben al een aantal sterke platen, maar déze… Ja!

    Eigenlijk net zo goed:

    06. White Dog Suicide – Broken Hearts & Broken Bones // 4 jonge gasten met SNOEIHARDE PUNK uit Zwitserland.

    07. XXXTentacion – ? // Omstreden. Mag ik vast niet te veel over zeggen. Maar wel heel goed.

    08. Rolling Blackouts Coastal Fever – Hope Downs // Talking Straight, Mainland, Cappuccino City… Sterk!

    09. Mom Jeans. – Puppy Love // Nog twee weken tot ik ze live zie in Luzern, Zwitserland! Ik ben fan.

    10. 5 Seconds of Summer – Youngblood // Ontkom ik niet aan. Te vaak beluisterd om niet in deze lijst op te nemen.

    Volledige lijstje met m’n favo albums van 2018: https://open.spotify.com/user/1135756596/playlist/64uEPz7o4MJf1g7zVFU2em?si=QaR-p9ENS1eayscyNdfRwg

    Volledige lijstje met m’n favo nummers van 2018: https://open.spotify.com/user/despotlightblog/playlist/5FDs7XIa1ED2N4zuLLJ66M?si=gMrDeFmOSGe0uznUPF4O-g

  17. Niels Veul schreef:

    1. Arctic Monkeys, Tranquility Base Hotel & Casino: Niet op save maar echt vernieuwend. Wel een paar keer moeten luisteren maar dat zijn de beste platen.
    2.Jeff Tweedy, WARM: Op de valreep. Prachtig
    3. Kurt Vile, Bottle it in: Gewoon goed, gewoon Kurt Vile.
    4. Parquet Courts, Wide Awake: Goed concert in Paradiso.
    5. Wende, Mens: Heel intens. Geweldig concert in De Melkweg

    Net niet maar net zo goed: Courtney Barnett

  18. Frank van den Berg schreef:

    1 Fantastic Negrito. – please don’t be dead
    2 the avonden- wat een cirkel is
    3 Rolling Blackouts C.F. – hope down
    4 Greta van Fleet – anthem of the peaceful army
    5 Marlon Williams – make way for love

    nr 1 was ook een van de beste concerten dit jaar in Bitterzoet.
    the avonden gezien als support Scram C Baby , geweldige plaat en bijzondere podiumpresentatie. Scram C Baby verdient ook wel een top 5 klassering.

  19. Herr Meijer schreef:

    Eens kijken hoe het op MusicMeter bij me staat … ja, jawel:

    1. shame – Songs of Praise
    2. Johan – Pull Up
    3. Tropical Fuck Storm – A Laughing Death in Meatspace
    4. Arctic Monkeys – Tranquility Base Hotel + Casino
    5. Parquet Courts – Wide Awake!

    Nou, dan houden we die lekker aan!

    6. IDLES – Joy as an Act of Resistance
    7. Masta Ace & Marco Polo – A Breukelen Story
    8. Kamasi Washington – Heaven and Earth
    9. Rolling Blackouts Coastal Fever – Hope Downs
    10. Anouk – Wen D’r Maar Aan
    11. Lewsberg – Lewsberg

    Mooie combinatie van veel gedraaid, vaak in mijn hoofd gehad dan wel ongemerkt geneuried en wat ik regelmatig op Spotify heb geluisterd. Platen die echt wat met je doen, met liedjes die werkelijk blijven hangen. Met name Arctic Monkeys en Johan waren groeiers, van shame en Tropical Fuck Storm had ik het al na een paar nummers door.

    Weinig dames bij de eerste tien, weinig funky of elektronisch … dus wat dat betreft wel wat eenzijdig. Maar ja, ik heb ontzettend veel weer gezien en beluisterd en als er niks beters is, dan is het gewoon zoals het is. Het was niet het allerbeste muziekjaar. Wen d’r maar aan!

  20. Lex schipper schreef:

    The lijstje,

    1.Kovacs Cheap smell
    Mooi.

    2.Iggy Pop teatime dub encounters
    lekker.

    3.my BABY Mounaki , by the bright night
    Ander soort gitaar, ook lekker.

    4,Ploegendienst
    Ouderwetsche tegen, altijd goed

    5. Stone Temple Pilots (2018)
    Tja….gitaren…

    Groet Lex

  21. Ivy Grootendorst schreef:

    1. Twenty One Pilots – Trench
    2. Troye Sivan – Bloom
    3. Tom Misch – Geography
    4. The 1975 – A Brief Inquiry Into Online Relationships
    5. 5 Seconds Of Summer – Youngblood

  22. Evert schreef:

    Hierbij mijn lijstje met toelichting. Geen jaar met absolute uitblinkers, maar toch wel een leuk muzikaal jaar weer als ik er zo op terugkijk.

    1. Shame – Songs of Praise

    M’n meest gedraaide album van dit jaar. Hoewel het gedurende het jaar nooit als het beste album van het jaar gevoeld heeft kon ik me uiteindelijk even geen beter criterium bedenken.

    Ik heb op HaldernPop in 2017 volgens mij een biertje op het terras verkozen boven het optreden van deze gasten.. Ik zal wel enorme dorst gehad hebben..

    2. Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs (PIGSx7) – King of Cowards

    De Brexit is niet het enige wat hard gaat en uit Engeland komt.

    Eind vorig jaar ontdekte ik dit psych/stoner/acid vijftal met het album Feed the Rats. Een plaatje met 3 nummers maar toch mooi 40 minuten speeltijd! King of Cowards is een steengoed vervolg en betekende voor mij de doorbraak van Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs in 2018.
    Goeie bandnaam ook.. Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs..

    3. Jonathan Wilson – Rare Birds

    Tja, het blijft inderdaad een beetje en vreemde vogel. Moest best even wennen aan deze plaat. In de zomer van 2016 speelde Jonathan akoestisch in de Amstelkerk al een aantal liedjes van dit album, om vervolgens op tour te gaan met Roger Waters en een (erg goed) album voor Father John Misty te produceren. Dit jaar dan uiteindelijk toch zijn nieuwe plaat, het is geen Gentle Spirit, maar wel weer erg goed.

    4. Wooden Shjips – V.
    West en Back to Land stonden al eerder in mijn top 5 lijstjes (in 2011 en 2013). Het nieuwe album is gewoon weer een mooi wegdroom plaatje, opzetten en lekker spacen maar!

    5. BODEGA – Endless Scrolls
    Doet niets nieuws, maar wat ze doen dat doen ze wel goed. BODEGA daarom toch vaak voorbij in m’n playlists dit jaar.

    Ook leuk uit 2018:
    Parquet Courts – Wide Awake!
    Lewsberg – Lewsberg
    The Avonden – Wat een Cirkel is
    The Essex Green – Hardly Electronic
    Rolling Blackout C.F. – Hope Downs
    En vele anderen..

  23. Jur schreef:

    1. Holydrug Couple – Hyper Super Mega
    2. Nap Eyes – I’ m bad now
    3. Foxwarren – Foxwarren
    4. Cavern of Anti-matter – Hormone lemonade
    5. Ryley Walker – Deafman glance

  24. Sneeuw schreef:

    Ik heb van 2019 te weinig geluisterd maar toch n poging.
    1 – Marlon Williams – Make Way For Love
    2 – Interpol – Marauder
    3 – Elvis Costello – Look Now
    4 – Eels – The Deconstruction
    5 – Lewsberg – Lewsberg

    Verder nog leuk Shame, Suede, Villagers, Damien Jurado, Father John Misty, Johan, AlascA

  25. Frommel schreef:

    Ik kocht 33 lp’s die dit jaar uitkwamen. Verder nog 27 re-issues en various artists lp’s, een stuk of 20 lp’s uit andere jaren dan 2018 en ik heb geen idee hoeveel precies maar ergens tussen de 75 en 100 singletjes. Al met al een stukje minder dan vorig jaar, maar ik vrees nog steeds dat het allang geen hobby meer is maar een pure verslaving. Als ik u vertel dat de aanschaf al de helft van de kick is dan weet u genoeg.

    Genoeg gepraat. 33 platen (Met hier en daar commentaar)

    33. Gee Tee-s/t
    (Enorm slecht geproduceerde kutplaat)
    32. Ancient Shapes-Silent Rave
    (Daniël Romano’s powerpop vehikel dat mij zou moeten bekoren, maar ik vind er geen reet aan)
    31.The Courettes-We Are…
    30. Th’Losin Streaks-This Bands Will Self-Destruct In T-Minus
    29. Idles-Joy As An Act Of Résistance
    (In 2018 ontdekte ik wat ik eigenlijk al wist. Idles is een saaie band die 4 leuke liedjes heeft en dit in 18 andere liedjes slecht na doet. Me enorm verveeld bij het concert in Vera ook)
    28. Freak Genes-Qwak Qwak
    27. William Elliott Whitmore-Kilonova
    (Met Animals In The Dark maakte Bill in 2009 een meesterwerk alle platen daarna zijn dan toch een stuk minder)
    26. Hollywood Sinners-Khöme Kakkä
    25. Peach Kelli Pop-Gentle Leader
    24. Jeff Rosenstock-Post
    (Enorme Lookout Records 1990 feel aan deze lp)
    23. One Eleven-Heavy
    (Was deze bijna Neil Young klinkende op eerder uitgekomen en had ik hem daardoor vaker geluisterd dan was het top 10 geworden)
    22. Les Lullies-s/t
    21. Archie And The Bunkers-Songs From The Lodge
    20. The Cavemen-Nuke Death
    19. The Parkinsons-The Shape Of Nothing To Come
    18. The Burghers-Last Days Of Man
    (Hoog niveau powerpoppunkrock van Niels 101 bands De Wit)
    17. The Liminañas-Shadow People
    (Liminañas blijft de ideale soundtrack bij lekker neuken, maar na 5 lp’s weten we het ondertussen ook wel een beetje)
    16. Woolen Man-Post
    15. Holly Golightly-Do The Get Along
    (Nooit gedacht dat Holly nog eens in mijn top 15 zou belanden, maar deze lp is zo lekker)
    14. Kurt Baker Combo-Let’s Go Wild
    (Powerpop topper)
    13. Beechwood-Songs From The Land Of Nod
    12. Stork-Let The Boys Eat
    11. Sick Thoughts-s/t
    (D.D.Owen klinkt hier als Jay Reatard)
    10. Straight Arrows-On Top!
    09. Preoccupations-New Material
    (Had ook uit 1986 kunnen komen)
    08. Amyl And The Sniffers-Big Attraction/Giddy Up
    07. Mr.Airplane Man-Jacaranda Blue
    06. The Ex-27 Passports
    (Ik had het sinds 1993 wel gehad met dat jazzgefriemel en wereldmuziek gedoe van The Ex, maar deze nieuwe lp is geweldig. Prachtig fotoboek ook)
    05. Shannon And The Clams-Onion
    (Helemaal klaar was ik met the Clams. Strontvervelend vond ik ze eigenlijk. Toch maar luisteren en potverdikkeme wat een plaat. Hoogtepunt Backstreets)
    04. Shannon Shaw-Shannon In Nashville
    (En dan komt Shannon ook nog eens met deze geweldige Dusty in Memphis plaat)
    03. The Chats-Get This In Ya!
    (Er blijkt een nog beter nummer dan Smoko op deze 10″ te staan. Temperature)
    02. The Nude Party-s/t
    (GA DIT LUISTEREN!!!!!!)
    01. Tropical Fuck Storm-a Laughing Death In Meatspace

    Dank u!

  26. Wendy schreef:

    1. Marlon Williams
    2. Calexico
    3. Damien Jurado
    4. Winter Sounds
    5. The Academic

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.