Tagarchief: Atlas Sound

11 x 2015 : Deerhunter – Snakeskin

Nog even tot nieuwjaarsdag: elke dag een van de elf mooiste liedjes die in 2015 zijn verschenen.

Vandaag Deerhunter, u weet wel, die wat lastig te plaatsen band uit Atlanta die al sinds 2001 aan de weg timmert en ons alreeds voorzien heeft van fraaie maar niet al te eenvoudige albums als Halcyon Digest en Monomania. De drijvende kracht achter dit muzikale vehikel, Bradford Cox, kent u wellicht ook van Atlas Sound. Cox heeft sinds zijn geboorte al te kampen met veel lichamelijke ongemakken (“I was born already nailed to the cross”) en daar kwam in 2014 nog een aanrijding door een auto bij, waar hij gelukkig goed van hersteld is.

Rond oktober merkte ik Snakeskin op, een geweldige voorbode van het album Fading Frontier (wat nu mijn Album van het Jaar blijkt te zijn). In tegenstelling tot het oudere werk is dit gewoon een fris-fruitig melodietje, wat zeg ik: James Brown zou ook wel uit de voeten kunnen met deze funky sound. Gelukkig is de onderliggende laag nog altijd sinister, en dat zie je ook in de clip: Bradford Cox zit in zijn tuinbroek op een stoel, zijn hondje Faulkner op de achtergrond en een doodshoofd in de hand. Zijn maniakele grimas klopt aan alle kanten.

Oh … dit liedje. Het funkt, het jengelt, het swingt. Het blijft weken in je hoofd hangen. En het verandert constant: geen couplet- of refreinlijn verloopt de eerste tweeënhalve minuut hetzelfde. Waarna het liedje nog twee minuten doorgaat in fraaie duistere klanken (hé, daar komt die aanrijding ook langs) zodat het allemaal weer nét niet geschikt is voor het Top 2000-café. Ach, dan maar niet; houden we Deerhunter toch lekker voor onszelf, nietwaar?

Deerhunter – Snakeskin

Getagged , , , , , , ,