Tagarchief: Sub Pop

11 x 2017 : Rolling Blackouts Coastal Fever – French Press

Rolling Blackouts Coastal Fever – French Press

Nog even tot nieuwjaarsdag: om de zoveel tijd een van de elf liedjes die voor mij 2017 2017 maakten.

Vandaag Rolling Blackouts Coastal Fever (en wij mogen Rolling Blackouts C.F. zeggen), u weet wel, dat bandje uit Melbourne dat afgelopen jaar z’n tweede ep uitbracht, The French Press, op het fameuze Sub Pop-label. Zanger Fran Keaney en zijn neef Joe White zingen en spelen gitaar, Tom Russo doet dat ook, Toms broertje Joe Russo speelt bas en hun vriend Marcel Tussie drumt – stop de tijd. Geldt trouwens ook voor hun muziek: tijdloos. Beetje The Smiths en echo’s van The Bunnymen met een flinke scheut The Go-Betweens, de Australische band die u hopelijk nog zult kennen van Streets of Your Town. Goed.

De single French Press laat het lidwoord van de titel van de ep weg, maar is muzikaal volstrekt áf. Wat een klassiekertje in de dop is dit zeg! Rinkelende gitaartjes, lekker praterige zang en een heerlijke drive. Gaat dit snel horen! Nu, bijvoorbeeld.

Getagged , , , , ,

Mooi, die Rimbaud Eyes van Dum Dum Girls

Wat heeft Sub Pop toch veel geinige bandjes tegenwoordig. Lekker nostalgisch klinkt dit: Rimbaud Eyes, de nieuwe single van Dum Dum Girls. Vier venijnige vixens. Vanavond gaan we in Bitterzoet kijken of het live ook allemaal geinig overkomt.

Dum Dum Girls – Rimbaud Eyes

Getagged , , , ,

Ga naar de Shins in de Melkweg, so says I

Zo. Kaartje voor The Shins gekocht à 22 euro en 29,70 afgerekend. Die 7,70 aan gelegitimeerde diefstal onder de noemer van Service is volstrekt normaal. Dan moet je je jas nog ophangen voor je daadwerkelijk binnen bent. Reiskosten en drankkosten die avond (zit de Melkweg al op 2,60 per biertje?) erbij en je kunt wel stellen dat een avondje een bandje bekijken een rechtse hobby is geworden.

Waar ik vroeger wekelijks minstens één bandje ergens keek is dat nu twee of drie keer in de maand geworden. Nou heb ik door alle festivals die ik bezoek wel het nodige ‘al gezien’, maar er is toch niets leukers dan een bezoekje aan Melkweg of Paradiso, voor het idee dat je dan maar alleen de oprecht geïnteresseerden om je heen hebt staan. Zodat je maximaal kunt genieten van een groots klein liedje als Saint Simon. Dus ja. Toch maar weer de knip getrokken.

The Shins, uit 2003, met het magistrale Saint Simon.

Getagged , , ,