Nog even tot nieuwjaarsdag: om de zoveel tijd een van de elf liedjes die voor mij 2017 2017 maakten. Vandaag is dat Feel It Still van Portugal. The Man, u weet wel, de band uit het Engelse Southend-On-Sea rondom de geweldige zanger Conor Mason die hun optreden op Sziget dit jaar moesten cancellen vanwege een stuk mes in het oog van Mason. Apart.
Amsterdam gaat een klassiekertje worden, verwacht ik. Het heeft alles wat je in een rocksingeltje zoekt: een spannend begin, een goede opbouw naar het catchy refrein dat over and over and again and again and again in je kop blijft zitten en dan is-ie opeens weer af terwijl er dan al 4 minuten en 32 seconden voorbij zijn. De stem van Conor Mason haalt elke noot moeiteloos, iets wat we een paar jaar geleden al mochten vaststellen in Bitterzoet, in, jawel, Amsterdam.
Nog even tot nieuwjaarsdag: om de zoveel tijd een van de elf liedjes die voor mij 2017 2017 maakten. Vandaag is dat Feel It Still van Portugal. The Man, u weet wel, de band uit Alaska rond zanger John Baldwin Gourley die ooit een boek wilde schrijven over de avonturen van zijn vader. De titel van dat boek? ‘Portugal. The man.’
Oké, zing eerst maar even mee met de Marvelettes: ‘Oh yeah wait-a-minute mister postman’, en zet dan Feel It Still op. Voelt u hem? Nah, prima, want het draagt voor een groot deel bij aan het liedje dat zo’n beetje het vaakst spontaan door mij geneuried werd in 2017. Catchy as catchy can!
Zo dan
Nog even tot nieuwjaarsdag: om de zoveel tijd een van de elf liedjes die voor mij 2017 2017 maakten. Dat is vandaag Do You Still Love Me?, de openingstrack van Ryan Adams’ Prisoner, u weet wel, zijn vijftiende album alweer en het eerste album na 1989, die bij vlagen aardig gelukte remake van een compleet Taylor Swift-album.
Toen ik begin dit jaar Do You Still Love Me? voor het eerst hoorde was ik even in de veronderstelling dat REO Speedwagon een nieuwe single uit had: dat lekkere herkenbare AOR-geluid dat aan het eind van de jaren 70 zo gewoon was, met een jengelend orgeltje en een uiterst fijne gitaarsolo, maar toch weer helemaal 2017. Dat de track het hele jaar in mijn hoofd is blijven hangen bevestigt dat.