Ja sorry even nog geen plaatje, en weinig tijd, maar kom maar op: zet je favoriete albums in de reaXies hieronder!
Je nummer 1 krijgt 5 punten, nummer 2 krijgt er 4 etc.
Je hebt vier dagen de tijd. Op Oudejaarsdag ga ik alles optellen dus 30 december is de limit.
Succes!
The Limiñanas, Faded
Jonathan Hultén, Eyes Of The Living Night
Dream Theater, Parasomnia
Ghost, Skeleta
op de valreep een 5e
Gazpacho, Magic 8-ball
1. Barker – Stochastic Drift
2. Oneohtrix Point Never – Tranquilizer
3. FKA twigs – Eusexua
4. Barry Can’t Swim – Loner
5. Clipse – Let God Sort ‘Em Out
6. The Black Dog – My Brutal Life 2
7. Sandwell District – End Beginnings
8. Pulp – More
9. Paul St. Hilaire – w/ The Producers
10. Mattheis – Waiting for the Silhouette
Ik kon niet kiezen uit vijf, dus ook voor mij is het een top 10 geworden
#1: Planning for Burial – It’s Closeness, It’s Easy
Wanneer je ‘It’s Closeness, It’s Easy’ opzet, gebeurt er iets met je tempo. Alles gaat langzamer. Planning for Burial creëert ruimte en stilte, met gelaagde noise en drones die zich niet opdringen, maar zich langzaam vastzetten. Je moet je aandacht erbij houden; half luisteren werkt hier niet. Juist die traagheid maakt het zo intiem. Er zit zowel kwetsbaarheid als kracht in, zonder dat de muziek ooit zwaar of log wordt. Dit is een album waar ik telkens naar terugkeer, dat me helpt om mijn hoofd leeg te maken en toch geraakt te worden. Voor mij is dit het album van 2025.
—
#2: Just Mustard – WE WERE JUST HERE
Bij ‘WE WERE JUST HERE’ word je steeds opnieuw ondergedompeld. Just Mustard bouwt een wereld van shoegaze, noise en post-punk waar je makkelijk in verdwijnt. Na hun optreden op Haldern Pop wist ik al dat dit een band is die onder je huid kruipt, en deze plaat bevestigt dat gevoel. De muziek schuift voortdurend tussen spanning en verstilling, melancholie en troost. Nummers als ‘Pollyanna’ en het titelnummer blijven bij me hangen, juist omdat ze niet alles meteen prijsgeven. Dit is een album waar ik naar blijf luisteren, omdat het me elke keer iets anders laat voelen.
—
#3: BICEP – TAKKUUK
‘TAKKUUK’ moet je niet alleen met je hoofd, maar ook met je lichaam ervaren. BICEP laat elektronische muziek hier echt voelen: pulserende ritmes, weidse synths en een sfeer die me volledig meeneemt. Soms zet het me letterlijk in beweging, soms dwingt het me juist om stil te staan. Hoe vaker ik luister, hoe meer details ik ontdek. Het album geeft me momenten van euforie, maar net zo goed van introspectie. Voor mij is dit een plaat die steeds opnieuw uitnodigt om erin te verdwijnen, en die elektronische muziek op haar meest menselijke laat horen. Voor mij het beste elektronische album van dit jaar.
—
#4: Geese – Getting Killed
‘Getting Killed’ houdt je constant op scherp. Vanaf de eerste luisterbeurt voel je hoe onvoorspelbaar en intens dit album is. Geese speelt met chaos, vreemde wendingen en hoekige ritmes, en juist dat maakt het zo spannend. Je moet je eraan overgeven; als je probeert grip te houden, mis je de kern. Bij elke nieuwe luisterbeurt ontdek ik weer andere details. Voor mij is dit een album dat laat zien hoeveel lef en energie hedendaagse rock nog kan hebben.
—
#5: ELLiS·D – Spill
‘Spill’ is kort, intens en direct. Vanaf het eerste nummer zit je erin. De mix van psychedelische rock, britpop en post-punk houdt je voortdurend alert. Het optreden op Haldern Pop maakte al veel indruk, en die energie hoor ik hier volledig terug. Nummers wisselen snel van sfeer, zonder hun spanning te verliezen. Vooral ‘Humdrum’ raakt me iedere keer opnieuw. ‘Spill’ is een EP die bewijst hoe krachtig muziek kan zijn wanneer alles op scherp staat.
—
#6: Wednesday – Bleeds
Toen ik ‘Bleeds’ voor het eerst hoorde, wist ik meteen dat dit een album zou worden waar ik vaak naar terug zou keren. Wednesday combineert alt-rock, noise en emo op een manier die rauw en eerlijk aanvoelt. De nummers grijpen je vast, zowel muzikaal als tekstueel. Ik kan deze plaat hard draaien en me laten meeslepen, maar ik kan er ook rustig naar luisteren en me verliezen in de details. Juist die balans maakt ‘Bleeds’ voor mij zo sterk. Het voelt als een album dat me begrijpt, en dat blijft hangen.
—
#7: Anika – Abyss
‘Abyss’ vind ik confronterend, maar juist daarom zo sterk. Anika klinkt hier rauw en compromisloos, met een intensiteit die niet altijd comfortabel is. Haar optreden op Haldern Pop liet zien hoe krachtig haar muziek is: polariserend, direct en vol integriteit. Na een paar nummers was de helft van de tent vertrokken, maar juist dat maakte indruk op mij; Anika durft te confronteren en dat voel je in elke riff en elke uithaal. De muziek dwingt om te luisteren, om niet weg te kijken. Voor mij is Abyss een album dat schuurt en wringt, maar daardoor ook echt iets losmaakt.
—
#8: Model/Actriz – Pirouette
Bij ‘Pirouette’ zit je voortdurend op het puntje van je stoel. Model/Actriz combineert dance-punk en noise met een theatrale lading die je niet loslaat. De ritmes duwen vooruit, terwijl er onder de oppervlakte steeds iets dreigends voelbaar blijft. Je wordt uitgedaagd, verrast en soms zelfs ontregeld. Dit is een album dat me scherp houdt, en dat ik juist daarom blijf opzetten.
—
#9: Westside Cowboy – This Better Be Something Great
Deze EP bracht me direct terug naar dat muisstille optreden in Paradiso eerder dit jaar. ‘This Better Be Something Great’ voelt voor mij als een perfecte vastlegging van de intensiteit die ik daar ervoer. In vijf nummers laat Westside Cowboy horen hoe scherp en overtuigend ze al zijn. Alles klopt: de zang, de opbouw, de energie. Het maakt me vooral nieuwsgierig naar wat hierna komt.
—
#10: Floating Points – Lazarus
‘Lazarus’ is een album waar je even de tijd voor moet nemen. Floating Points bouwt hier een klankwereld waarin elektronica, ambient en jazz samenkomen. Dit is geen album voor losse momenten, maar voor de volledige ervaring. Het vraagt aandacht, maar geeft rust en diepgang terug. Als afsluiter van deze top 10 voelt ‘Lazarus’ precies goed: een album om bij stil te staan en in te verdwijnen.
1. Olivia Dean – The Art of Loving
2. Doja Cat – Vie
3. Addison Rae – Addison
4. Pommelien Thijs – Gedoe
5. Lorde – Virgin
1 -Heather Nova – Breathe and air
2- Jasper Stererlincnk – The Healing
3- Midlake – A Bridge too far
4- Igorrr – Amen
5- Patrick Wolf – Crying the neck
Veel beluisterd. Heel veel. Deze zijn het meest blijven hangen.
1. Turnstile – Never Enough
2. Deftones – Private Music
3. Heavy Lungs – Caviar
4. Wednesday – Bleeds
5. Just Mustard – We Were Just Here
Ik vind praten over muziek eigenlijk alleen leuk met een biertje erbij, dus ik plak hier ter indicatie de genres die volgens de gebruikers van Rateyourmusic bij dit album horen
1. Golomb – The Beat Goes On
Indie Rock, Alternative Rock, Slacker Rocks
2. Motocrossed – Motocrossed
Alt-Country, Indie Rock, Noise Pop, Dream Pop, Shoegaze, Post-Rock, Slowcore
3. Meule – Dare
Krautrock, Psychedelic Rock, Garage Rock Revival, IDM, Progressive Electronic
4. Grote Geelstaart – Van Reijnst
Space Rock, Progressive Rock, Art Punk, Post-Hardcore
5. The New Eves – The New Eve is Rising
Art Punk, Folk Punk, Post-Punk, Art Rock, Krautrock, Avant-Folk, Folk Rock
6. Tropical Fuck Storm – Fairyland Codex
Art Punk, Experimental Rock, Noise Rock, Punk Blues, Art Rock, Psychedelic Rock, Post-Punk, Neo-Psychedelia, Folk Rock
7. Temple Fang – Lifted from the Wind
Progressive Rock, Psychedelic Rock
8. Nape Neck – Nape Neck
Art Punk, Noise Rock
9. Flying Horseman – Anaesthesia
Psychedelic Rock
10. The Tubs – Cotton Crown
Jangle Pop, Power Pop, Indie Rock, C86
11. naya mö – Dealing With Ghosts
Staat niks! Ik zeg Indie Rock
12. Ex-Vöid – In Love Again
zie The Tubs
C86
Art Punk is zo te zien echt mijn ding.
Belachelijk goed jaar waar de gevestigden het laten afweten en mijn underground darlings rustig aan boven komen drijven!
1.ELLIS·D – Spill
Compleet authentieke rusteloze energieke post-punk, met emotioneel toonvallende zang in een niet te bedenken gegoten structuur. Onmogelijk om dat live te brengen? Glansrijk!!!
2.DITZ – Never exhale
Uitputtend beukende maar zeer inspirerende noiserockband. Heb je ze gezien als voorprogramma van Idles? Dat was 10% van hun kunnen en om de hoofdact te sparen.
3.SØWT- Is this the hard part?
Eindhovense noiserock/postpunk/grunge-band die het verlies van hun instrumenten en repetitieruimte/concertzaal/atelier (Stroomhuis) na een verwoestende brand van zich afschreeuwt. Er is wel eens meer een zaaltje na hun optreden gesloten vanwege geluidsoverlast…
4.Youth Lagoon – Rarely do I dream
Wederom een mystiek zwevende Indie/Americana-plaat met self reflectie, de zoveelste!
5.Dove Ellis – Blizzard
Kamerpop-indie in traditie van Thom Yorke, Jeff Buckley en Elliot Smith. Groeibriljantje en voorprogramma van Geese komend jaar!
6.Chat Pile & Hayden Pedigo – In the Earth again
Loodzware noiserock met een vleugje Texaanse country
7.Model/Actriz – Pirouette
Postpunk vol industrieel gebeuk met gevoelige snaar
8.Kaleidoscope – Cities of fear
Anarcho punks uit New York: Betrokken, intens, ruw
9.La Dispute – No one was driving the car
Poëtische hardcorepunk, donker, sober, intrigerend
10.Black Foxxes – The haar
Sfeervolle, melancholische, intieme art-rock/slowcore met emotionele impact
…en dan vergeet je uiteindelijk toch nog een aantal toppers: Alan Sparhawk with Trampled by Turtles en Big Thief, schaam je 😉
1.Tyler Childers – Snipe Hunter
2. Big Thief – Double Infinity
3. Rosalia – Lux
4. Geese – getting killed
5. Minko – Minko
1. Welly – Big in the suburbs
De plaat van het jaar aanwijzen is weleens makkelijker geweest voor me. Peinzen, dubben, wikken en wegen, je kent het vast wel. Ik twijfel nog steeds maar de jeugd geef ik dit keer het voordeel van die twijfel. Daarom op één Welly met ‘Big In The Suburbs’. Dit is wat Britpop zo leuk maakt. Wat een debuut. Natuurlijk zijn er betere albums gemaakt maar van Welly heb ik in 2025 het meest genoten.
2. Pulp – More
Na de jeugd volgen veteranen. Echt een geweldig album. Misschien wel het beste album van Pulp. Different Class!, en dat dertig jaar na Different Class.
3. Glitterpaard – Thursday
Na twee Britse bands wordt het tijd voor de lage landen. Te beginnen met supergroep Glitterpaard (Mintzkov, Millionaire, Portland en Marble Sounds) uit België. De Vlaamse variant van Sparklehorse heeft met het tweede album iets prachtigs afgeleverd. Een paradepaardje!
4. Rick de Leeuw – Het komt allemaal goed
Geïnspireerd op twaalf schilderijen uit de Phoebus Foundation Collectie schreef Rick de Leeuw twaalf liedjes voor zijn album Het komt allemaal goed. En het kwam goed. Voor de ultieme beleving van het album ga je naar Antwerpen. In de Keizerskapel zijn de schilderijen ten toon gesteld en luister je met de audiotour naar de verhalen achter de schilderijen en naar de liedjes. Echt geweldig. Als je nog een weekendje weg wil, tot en met 26 april heb je de gelegenheid. Het is hartstikke gratis.
5. Meindert Talma – Gezinsverbijstering
Je haat hem of je vindt hem geweldig. Ik behoor tot de laatste categorie. Meindert blijft maar leveren, dit is alweer zijn twintigste album. En alweer zijn derde in zijn
autobiografische boek & album-cyclus Nederlands Onbekendste Popster. Dit keer gaat het over de periode 2002-2008. Dat impliceert dat er nog meer gaan volgen. Als die maar half zo mooi worden als Gezinsverbijstering sta ik alweer te juichen.