Tagarchief: Australië

11 x 2015 : Courtney Barnett – Pedestrian at Best

Nog even tot nieuwjaarsdag: elke dag een van de elf mooiste liedjes die in 2015 zijn verschenen.

Vandaag Courtney Barnett, u weet wel, die ontwapenende dame uit Melbourne die alles zoveel mogelijk lekker zelf doet. Ze brengt haar platen met haar zelf ontworpen hoezen uit op haar eigen platenlabel, verzorgt haar eigen promotie en toert er lustig op los met haar twee kompanen. Haar frisse rammelpop met heerlijk zwartgallige humor (als kleine Courtney was ze al helemaal weg van Roald Dahl) bracht haar onder meer op Haldern Pop.

Ik ben blij dat ik haar, dankzij het altijd relevante Pinguin Radio, toen al kende. Pedestrian at Best kwam op een gegeven ogenblik regelmatig voorbij en ik betrapte mij er vaak op dat ik dacht: ‘O ja, wat was dit nog maar weer?’

Nu moet ik oppassen dat ik haar niet op een voetstuk plaats, de kans op teleurstelling is dan te groot, maar poeh, wat is dit een geweldige ontdekking.

Courtney Barnett – Pedestrian at Best

 

Getagged , , , , ,

11 x 2015 : Holy Holy – You Cannot Call for Love Like a Dog

Nog even tot nieuwjaarsdag: elke dag een van de elf mooiste liedjes die in 2015 zijn verschenen.

Vandaag Holy Holy, u weet wel, die supermuzikale Australiërs die een mooie brug weten te slaan tussen het machtige rockgeluid van Crazy Horse, de sound van Eagles en CSNY en de sfeer van de huidige generatie Mannen met Baarden als Midlake en Band of Horses. Het wat suf getitelde album When the Storms Would Come staat vol met gitaarliedjes die absoluut niet suf zijn, integendeel. Impossible Like you, House of Cards en History (fraai clipje ook) zijn stuk voor stuk meer dan geslaagd. Voor mij steekt 1 nummer er ver bovenuit: You Cannot Call for Love Like a Dog. De drive is perfect, de afsluitende solo maakt John Frusciante jaloers en de riff is de meest verslavende riff die je dit jaar hebt gehoord, daar ben ik heilig van overtuigd.

Holy Holy – You Cannot Call for Love Like a Dog

Getagged , , , , ,

Lachen met Courtney Barnett en haar Pedestrian at Best

Heerlijk dit, Courtney Barnett. Snufje Liz Phair, beetje rammelpunk, tikkie Amerikaanse slacker-indie. Ach, gewoon een cool wijf, zo kan ik het beter omschrijven. Eentje met toffe muziek en erg grappige teksten, wat natuurlijk een verademing is in een wereld waar ‘humorloos’ de boventoon voert. Haar complete album komt eraan en heeft als titel ‘Sometimes I Sit and Think, and Sometimes I Just Sit’. Dan kun je bij mij niet meer stuk, natuurlijk.

Courtney Barnett – Pedestrian at Best

Getagged , , , ,

Vergeet Blue Wednesday, dit is San Cisco

En dan stuit je opeens op een zomerfris niksaandehand-deuntje met een Rifles-rifje. De drumster is in elk geval knapper dan Moe Tucker, de zingert zal de Voice of Jack White-contest gewonnen hebben. En ja, gewoon geinig om chatballonnetjes in zo’n clipje te zien. Het is ondertussen alweer 2012 tenslotte.

San Cisco, met Awkward.

Getagged , , ,