Even naar Haldern, tot over een heel klein weekje
Even naar Haldern, tot over een heel klein weekje
Tja, was het maar een door een prins georganiseerd F1-evenement hè, dan kon je wél met 6000 man buiten staan.
Toch gaan we er even van genieten, daar, net over de grens. Tot morgen!
Morgen gaan we naar Haldern!
De ouders van Koen van de Wardt hadden het wel gezien in Nederland en vertrokken naar Landåsbygda, een plaats op ruim twee uur rijden van Oslo. Na zes jaar was hij weer terug in Utrecht, om als bassist bij Moss aan de slag te gaan. Van daaruit startte hij Klangstof met eigenlijk iedereen van Moss behalve zanger van Marien Dorleijn, en tekende hij bij een Amerikaans label.
Sindsdien is de samenstelling van zowel Moss als Klangstof aardig veranderd: hij vertrok weer bij de eerste en stelde een half-Noors, half-Nederlands gezelschap samen om te touren (vorig jaar op Haldern) en veel draaibeurten te scoren bij Pinguin Radio, met o.a. Hostage, We Are Your Receiver en Doolhof.
Ja, wat is dat Hostage, na We Are Your Receiver mijn tweede kennismaking met de band, toch een fijn nummer:
Zoals Nixon al zei in de jaren 70: ‘Drugs zijn Public Enemy No. 1 en daarom voeren wij The War on Drugs’. Daar kan vrijwel iedereen het natuurlijk alleen maar mee eens zijn. En bovendien leid je zo wel mooi de aandacht af van je bij voorbaat al tot mislukken gedoemde oorlog met Vietnam.
Lost in the Dream zijn kan net zo verwarrend zijn als Lost in Translation. Nu heeft de kamer op de foto wat meer de uitstraling van een drugshol, maar hé, achter die hoes schuilt wel mooi het conXies’ Album van het Jaar van 2014, met hits als Red Eyes en Under the Pressure.
Vandaag was ik o.a. met Gijs naar Sofi Tukker geweest, in Paradiso Noord. Zou een mooi zaaltje zijn voor Shame, de band die ik met Gijs vorig jaar op Haldern zag in de Spiegelzelt. Magnifiek. Niet gek trouwens dat hij deze coverX wist te raden.
Songs of Praise is net Album van de Week geweest bij 3 voor 12. Op dit album staan dus allemaal songs of shame.
IJzersterk album, waarvan je denkt: zo, die gaat hoog eindigen bij de Album van het Jaar-verkiezing, maar ik kan je nu al voorspellen: rond december zal dit niet bij iedereen naar boven komen als de albums die in september/oktober/november gaan verschijnen.
Wie weet spelen ze weer het dak eraf op Lowlands, Rabbithole of waar ze maar komen, en gaat iedereen opnieuw ontdekken hoe goed dit is.
Nog even tot nieuwjaarsdag: om de zoveel tijd een van de elf liedjes die voor mij 2017 2017 maakten. Vandaag is dat A Private Understanding van Protomartyr, u weet wel, dat excellente gezelschap uit Detroit rond de majestueuze dichter en manische straatpreker Joe Casey die we aankomende zomer (net als Kevin Morby bijvoorbeeld) live gaan zien op Haldern.
Ik kan niet goed uitleggen waarom Protomartyr zo briljant is. Ik kan niet goed onder woorden brengen waarom A Private Understanding zo’n fantastische opener is van het briljante album Relatives in Descent. Ontdek het zelf! Ga er goed voor zitten, pak een glas bier, zet de plaat gewoon en laat je drie kwartier onderdompelen in een mix van … ja, wat is het, post-punk? Ga luisteren!
Nog even tot nieuwjaarsdag: elke dag een van de elf mooiste liedjes die in 2015 zijn verschenen.
Vandaag Kate Tempest, u weet wel, die dame uit Londen die afgelopen jaar veel niets-vermoedende bezoekers van bijvoorbeeld BKS en Haldern overdonderde en met open mond achterliet. Ze legt in haar lange gedichten haarfijn de tijdgeest vast en brengt ze, verpakt in coole beats, met een erg fijne flow rappend ten gehore. De verhalen zijn ontwapenend en gedetailleerd, de boodschap is vaak confronterend. Zo ook met haar laatste single, Europe is Lost. Een clip is er niet, maar de lyrics staan eronder dus er valt genoeg te zien, de beelden bedenkt u maar in uw hoofd. En dat is niet al te lastig, kan ik u zeggen. Vrede op aard!
Kate Tempest – Europe is Lost
https://www.youtube.com/watch?v=TOXXdYtZSbQ